ในโรงเรียนสวนผึ้งวิทยา และโรงเรียนบ้านตะโกล่างซึ่งเป็น Buffer School ในปีการศึกษา 2553 จะ
มีแหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับอาเซียน ที่เรียกว่าศูนย์อาเซียนศึกษา และมีคำศัพท์ที่ใช้ในการเรียกบุคลากรประเภทต่างๆ ในการดำเนินงาน สำหรับคำศัพท์ที่ใช้กันนั้น พอจะสรุปให้เข้าใจได้คือ
Buffer School คือ โรงเรียนที่จัดการเรียนรู้เกี่ยวกับประชาคมอาเซียน และมีศูย์อาเซียนศึกษา เน้น
การเรียนการสอนภาษาอังกฤษ เทคโนโลยี และภาษาอาเซียนอีก 1 ภาษา (สพท. รบ. 1 คือ ภาษาพม่า)
ศูนย์อาเซียนศึกษา คือ ศูนย์ที่จัดตั้งขึ้นในโรงเรียน Buffer School เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ จัดกิจกรรม
สร้างความตระหนักเกี่ยวกับประชาคมอาเซียน สำหรับครู นักเรียน รวมถึงชุมชนที่รายรอบโรงเรียน และ
โรงเรียนเครือข่ายให้มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับอาเซียน และพัฒนาเยาวชนไทยให้มีสมรรถนะที่สำคัญ
สำหรับการดำเนินชีวิตในประชาคมอาเซียน
ที่ปรึกษาของศูนย์อาเซียนศึกษา คือบุคคลที่มีความเชี่ยวชาญในการจัดทำหลักสูตรเกี่ยวกับ
อาเซียนศึกษา การจัดกระบวนการเรียนรู้ การพัฒนาครู การบริหารจัดการโครงการ และสามารถใช้
ภาษาอังกฤษ และภาษาของประเทศสมาชิกอาเซียนเพิ่มอีก 1 ภาษา รวมทั้งใช้เทคโนโลยีการสื่อสาร
และสารสนเทศ ในการสืบค้นและการสื่อสารกับประเทศในประชาคมอาเซียน
เจ้าหน้าที่ปรจำศูนย์อาเซียนศึกษา คือ บุคคลที่มีความรู้ด้านเทคโนโลยีการสื่อสารและสารสนเทศ
การใช้ภาษาอังกฤษ และหรือภาษาของประเทศประชาคมอาเซียนในการสื่อสาร ทำหน้าที่สร้างความตระหนักเกี่ยวกับการเตรียมคนสู่ประชาคมอาเซียน จัดกิจกรรมการเผยแพร่ความรุ้และสื่อการเรียนรู้เกี่ยวกับประชาคมอาเซียนให้กับโรงเรียนที่เป็นที่ตั้งศูนย์อาเซียนศึกษา โรงเรียนเครือข่ายอาเซียนศึกษา
ประชาชนในพื้นที่
ครูผู้รับผิดชอบศูนย์อาเซียนศึกษา คือ ครูปฏิบัติการสอนในโรงเรียนที่เป็นศูนย์อาเซียนศึกษา
มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับประชาคมอาเซียน เทคโนโลยีการสื่อสารและสารสนเทศ การใช้ภาษา
อังกฤษและหรือภาษาของประเทศสมาชิกอาเซียนในการสื่อสาร ที่ได้รับการแต่งตั้งจากผู้บริหาร
โรงเรียนให้ทำหน้าที่ประสานงาน เป็นพี่เลี้ยง และกำกับการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์
อาเซียนศึกษา